Terör Belası

Ne zaman, nerede, hangi gün, hangi saatte ortaya çıkacak, yaşlı, genç, kadın, erkek, çocuk, bebek, asker, polis, öğretmen, işçi, köylü ayırmadan, kan, ölüm, şiddet kusacak, korku salacak, kaçacak bazen kaçamayacak. Şiddet şiddeti doğuracak, bazen de bizi teslim alacak. Alıyor, aldı da. Kanıtsadık mı yoksa? Ben, sen, o, biz medya, güvenlik görevlileri, bizi yönetenler. Hepimiz mi kanıtsadık? Duymak işimize mi gelmiyor? Tedbir alması gerekenler, görevi iç ve dış güvenlik olanlar, karar merciinde bulunanlar. Bu terör yangınını görmek mi istemiyorlar?
    Bazen azalır gibi olan ama daha şiddetli olarak hortlayan lanet olası şey!   Kahreden, mahveden, ocaklar söndüren, kin ve nefret saçan, yüreklerimizde onulmaz yaralar açan, geleceğimizi karartan, kaynaklarımızı kurutan, bence nereden, nasıl geldiği çok bariz olan EY TERÖR! Git başımızdan artık: Hep sade vatandaşımıza, yoksul insanımıza acı verdin. Yerinden, yurdundan,dağ gibi evladından ettin., bebelerini yetim,öksüz bıraktın.Yeter,yeter artık
1980 öncesi sağ-sol çatışması olarak karşımızdaydın. Bilemedik, anlayamadık. Komşumuzla konuşmaz, amcamızla dargın, küs ettin bizi. Köylerde kahvelerimizi ayırdık. Selam verişlerimiz, yolda yürüyüşümüz bıyığımız-sakalımız, saçımızı tarayışımız bile farklı olmalıydı. Hatta hatta türkülerimizi, şarkılarımızı, oyunlarımızı, halaylarımızı bile farklı çaldık, farklı söyledik. Ey terör, bizi o kadar birbirimizden ayırmıştın, uzaklaştırmıştın. Nereden, nasıl geldiğin o kadar barizdi ama bizler anlayamadık, anlayamamıştık O zaman teröre karşı ortak tedbir,büyük koalisyon olsun diyenlere liderler karşı çıkıyor hatta hatta bazıları --- “Bana bu ülkede ………cılar suç işliyor dedirtemezsiniz” diyerek bilakis bir gruba göz yumuyor,gizli destek veriyordu.Ey terör sen işini bilirsin, daima kendine yandaş bulursun.Buldukça da azarsın,azarsın, beklide terörle bir yere varılmaz , varılmaz diyerek bizi oyalayanlara hiç ama hiç istemediğimiz bir ders mi vereceksin yoksa.. 1980 öncesi bitmeyen terör 2010 da da bitmiyor.
“Dönülmez akşamın ufkundayız,vakiiiit çook geç.Deyip deyip kafayı mı çekeceğiz?.
Neden, neden diye sormadan edemiyor insan. Aynı yıllarda Almanya’da Bader Mainhof Çetesi, İtalya’da Kızıl Tugaylar Çetesi, İngiltere’de İRA terörü vardı. Nasıl oldu, nasıl gitti bu ülkeler de terör bitti, bitirildi. O ülkelerin yaptığını biz neden yapamadık? Son otuz yıldan beri de PKK terörü ile boğuşuyoruz. Bir kere o ülkelerde iktidarı ile muhalefeti ile teröre göz yumanlar, arka çıkanlar yok ki. Tüm siyasetçiler terörün karşısında. Tüm hükümetler terörün, teröristin ensesinde. İstihbarat birimleri, polisi, jandarması, özel oluşturulmuş terör istihbaratı, anti terör timleri topyekün çalışıyor. Onlarda bu konuda konsensüs var, gönül birliği, yok etme iradesi var, taviz yok, destek, göz yumma, benim teröristim iyidir deyip kollama yok. Kaynaklarını, bağlantılarını kurutuyor. Yaşam alanlarını daraltıyor. Ama bunu yaparken de kurunun yanında yaşı yakmıyor. Başkalarına da azap çektirmiyorlar. Sadece suçluyu, teröristi etkisiz hale getiriyorlar.
    Biz ne yapıyoruz? Bir defa terörist—bizdense iyidir—mantığıyla yaklaşıyoruz. Terörü yok etme iradesini hiçbir siyasetçimizde şu ana kadar göremedim sanki.”Terörle yaşamaya alışacağız” diyenler oldu. Alıştık, kanıksadık. Şimdi bizi yutmasını bekliyoruz. Yetkili ve etkili makamlarda olanlar hiçbir konuda mutabık olamıyorlar. Daha birkaç gün önce En üst makam, devletin zirvesi Cumhurbaşkanımız bile ”Detay mücadeleyi etkiler” diyerek Genelkurmay başkanının sözlerini hem de gazetelerin huzurunda eleştiriyordu. Yani sizin anlayacağınız toplu irade yok, destek yok, istihbarat yok---yatak odalarını bile dinleyebilen istihbarat nedense terörü, teröristi dinleyemiyor--- böyle olunca da terör bitmiyor, bitmeyecek, bitirilemeyecek. İsrail gibi Teröristler için duvar mı çekilir, liderleri tek tek yataklarından alınıp gereği mi yapılır mutlaka çaresi vardır. Yoksa 30 yıl terör mü olur. Yeter, yeter! Analar ağlamasın, ülkenin kıt kaynakları heba olmasın en önemlisi ekmeğimiz katıklı, aşımız sımsıcak, barış ve mutluluk içinde olalım.
    Sevgiyle dolun, sevgiyle kalın.