Daha ötesi babasız büyüdüğüm gençlik yıllarımda başım sıkıştığında sığınabileceğim, derdimi anlatabileceğim, gücü ve güveni hissedebileceğim yegâne insandı.
Rahmetli babamın, annesini küçük yaşlarda kaybetmesinin ardından babama annelik yapan Ayşe Teyze ( foto )mizin, Davut eniştemizin büyük oğluydu. Babamla kardeşten öte sağlam bir ilişkileri vardı.
Hacılar Köyünden yokluktan, yoksulluktan Çana göç ettikten sonra askerde öğrendiği fotoğrafçılığı meslek edindiğinden aldığı Foto lakabı onunla birlikte bütün ailesinin ilk adı oldu.
Abalıların (Kızılcık) fırınının yanındaki binayla kâh bu şehrin ve bu şehirde yaşayan insanların fotoğrafını çekerek bir dönem elde kalan siyah-beyaz hatıralarına tanıklık etti. Bu binayı otel haline getirdi. Fakirliği ve yoksulluğu yenmek için inanılmaz bir tempoda çalıştı. Bu yüzden çocuklarıyla fazla ilgilenemediğinden yakınırdı. Çevresiyle samimiyete, alçak gönüllülüğe ve yardım severliğe dayalı kuruduğu sağlam ilişkiler sevdirdi onu.
Foto Uysal logosu bu şehrin onun şahsında en eski markalardan olurken eski fotoğraflar da direnmeyi sürdürüyordu.
Çanın yeni yeni gelişmeye başladığı, göç aldığı, büyüdüğü yıllarda çoğalan aile nüfusunun sorumluluğu Onu, fotoğrafçılığı, kardeşi Ahmet ve oğlu Hüseyine devrederek tuğlacılığa başlattı.
Şimdiki ÇLİ Lojmanlarının, eski soğuk hava deposunun altında yazları faaliyet gösteren tuğla ocağı ve sonraları açılan yer karosu imalathanesi Foto Mehmetin geçim kapısı oldu. Bu gün Çanın çoğu evinde onun tuğlaları ve yer karoları vardır desem abartmış olmam.
Gençliğe geçiş dönemlerimizde çoğumuzun bu tuğla ocaklarında kafes yaparak, tuğla taşıyarak, hatta tuğla keserek kazandığımız paralar ailemize katkı, bizlere cep harçlığı olmuştur. Foto Mehmet her akşam ocağa gelir yevmiyeleri de peşin öderdi.
Dayım su katılmamış bir demokrattı. Demokrat Parti, Adalet Partisi, Doğru Yol Partisi çizgisine hep sadık kaldı. Tam bir dava adamıydı. Aklını, vicdanını ve ahlakını adamlıkla birleştiren neslin son temsilcisiydi.
Ne olduğunu ve nerden geldiğini unutmayan ama geleceği var edebilmek için gereken fedakârlıkları yapan şükür sahibi insanlardandı.
Onun bir dönem Esnaf Kooperatifi ve Belediye Meclis Üyeliği yaptığını hatırlıyorum.
Hayatın içinde zorlu mücadelenin pişirdiği, olgunlaştırdığı, tecrübeydi Foto Mehmet. Gururu, kibiri çoktan geride bırakmış, hoş görüsüyle hem sülalemizin, hem çevresinin bütünleşme merkezlerinden biri olmuştu.
Önce eşini, ardından kısa süre içinde iki oğlu Hasan ve Hüseyini kaybetmesi yaşlı vücudunu iyice yıprattı. Acıları tevekkülle karşılayabilecek kadar inançlı olması bile kaldıramadı bu üzüntüleri.
Evi, Menderes Parkı ve Çarşı Cami arasındaki son döneminde bile yalnızlaşmadı. Dostları, akrabaları, köylüleri her daim masasında çayıyla birlikte sohbetini paylaştı.
Foto Mehmet benim için sırtımı güvenle dayandığım bir çınardı. Sıkıntılarımla huzuruna vardığım, kapısını çaldığım, sohbetinden, tecrübesinden hayat dersleri çıkardığım dayımdı.
O artık duaya yakışan güzel insanlar arasında yerini aldı. Menderes Parkında Çanın tanığı bir insan daha eksildi.
Allah rahmet eylesin
05.12.2012
Hamza YILDIZ
YORUMLAR