Kaymakam Bey'e Çok Açık Mektup

Çan Kazası’nın
Aziz, muhterem ve mübarek
Mülki Amiri Kaymakam Bey’in yüksek huzurlarına Saygıyla takdimimdir.
Şehrimize teftişinizle birlikte sizlerin varlığının büyük hizmetlere vesile olacağı kanaatine erememiş, sizdeki o kıymetli yönetim anlayışını idrak edememiş bir garip emekli öğretmen olarak mahcubiyetimi ifade etmeyi kamuoyu önünde bir görev adlediyorum.
Bu kulunuzun çok eskiden beri okuma, düşünme, yorumlama yapma ve yazı yazma gibi bir kusuru var. Elimde olmadan üstüme vazife olmayan işlere karışmama, siz büyüklerimizin her şeyi en iyi şekilde düşündüğünü ve idrak ettiği gerçeğini unutuveriyorum.
Oysa bayramlarda, törenlerde, toplantılarda ceketlerinin önünü iliklemiş, gözlerinizin içine bakarak sizi huşu içinde dinleyen protokol üyeleri ve katılımcılara öyle güzel nutuk irad eyliyorsunuz ki değil sadece Çan’ın, Çanakkale’nin ve dahi yurdun ufkunu açan fikirler beyan ediyorsunuz. Aldığınız alkışlar bu nutkunuzun asla karşılığı olamaz, hatta yetersiz kalır. Ben dinleyemedim, ifade edenlerin yalancısıyım. Fıkra anlatmada üstünüze yokmuş. O anlattığınız fıkraları kitap haline getirip yayınlasanız da tüm Çan istifade etse…

Sayın Kaymakamım,
Bendeniz iflah olmaz, kalıba sığmaz, sözden anlamaz, bu şehre aşık olma derecesinde bağlı, romantik, inadına muhalif, kuralları iplemeyen, başına buyruk, inat bir kulum…
Delilik damarım babamdan geldiği için midir, nedir? Elli yaşı aştığım halde bir baltaya sap olamadığım her yerde ifade edilir. Ben de pek umursamam.
Ferman buyurduğunuz üzere İlçe Özel İdare Müdürüm ve bir memurunuz Ali-Hamza Çiftliği’ne teşrif ettiler. Yaptığımız barakayı incelediler. Tutanaklarını düzenlediler. Dağın başında ektiğimiz üç yüze yakın fidana falan hiç bakmadılar. Sadece barakanın inşaat izni ve imar ruhsatını istediler. İbra edemedik. Tutanağa emriniz üzere geçirdiler. Tarafıma imzalattılar ve gittiler. Yahu ben bir de izinsiz tuvalet yaptım onu da yazın dedimse de tınmadılar bile. Yani görevlerini eksiksiz yerine getirdiler. Bilginiz olsun, görev arzunuz üzere tamamlandı.
Hayatımda ilk defa sayenizde çok korktum. Elim ayağım tutuldu, boğazım kurudu, nefesim kesildi. Vallahi, itiraf ediyorum namlunun ucunda yaşamayı iplemeyen, ihtilal hücrelerinde pineklemeyi yiğitlik sanan, sıkıyönetim mahkemelerinde yargılanan, sürgünleri umursamayan bu aykırı kişilik sayenizde un ufak oldu.
Acizane tavsiyem bu takdire şayan uygulamanızın sonuna kadar arkasında durun. Çünkü yüksek ferasetiniz yakında yeni bir imar yasasını mecburi kılar ki bu memlekete en büyük hizmeti ifa etmiş olursunuz. Sizi cani gönülden kutluyorum.
Ama üzülerek ifade etmek zorundayım, lütfen affedin.
Yaşadığım sürece yazmaya, eleştirmeye ve muhalif kalmaya devam edeceğim.
Emirlerinizi başka gazetelere, dilek ve temennilerinizi bize iletin, bekliyorum
Saygılarımla arz ederim efendim.